Vorig jaar nam Elise contact met mij op, want ze wilde niets liever dan haar angst voor het paardrijden overwinnen. Of ik haar misschien kon helpen, want ze kwam er zelf even niet meer uit. Ze was net verhuisd met haar paard, hij was herstellende van een blessure en ze wilde dolgraag weer ontspannen op haar paard kunnen rijden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, tuurlijk wilde ik haar helpen!
Elise heeft een geweldig leuk paard, een knappe Spaanse schimmel die liefkozend Innie wordt genoemd. Hij heeft een mega goed en stabiel karakter, iets wat Elise verstandelijk ook echt wel wist toen we begonnen, maar haar gevoel deed niet mee. De liefde voor haar paard is enorm, maar zodra ze op Innie moest zitten (of daar alleen maar aan dacht) dan raakte ze de ontspanning en het vertrouwen kwijt. In het verleden had ze een paar vervelende ervaringen gehad en deze patronen moesten we zien te doorbreken.
In kleine stapjes gingen we samen aan de slag. Hoe goed luistert Innie eigenlijk op de grond? Tot waar voelt het nog goed en waar begint de spanning? Wat gaat er door je heen, wat gebeurt er in je lijf en wat zeg je tegen jezelf? We oefenden met uit je comfortzone komen, ervaren hoe tof het is om de dingen te doen die je eigenlijk heel spannend vindt. En vervolgens daar zo vertrouwd mee raken, dat ze steeds weer een stapje verder durfde te gaan!
Innie en Elise raakten steeds meer op elkaar ingespeeld, waardoor ze uiteindelijk haar angst overwon en dit knappe duo weer samen verder kon. Het was ontzettend gaaf om deze combinatie te mogen begeleiden en ik ben trots op de groei die ze hebben doorgemaakt.
Een berichtje van Elise
Lieve Joyce, dankjewel voor al je hulp de afgelopen maanden. Ik kwam bij je en durfde niet op te stappen, Innie kon nog niet goed stilstaan met opstappen, ik bleef het liefst aan de longeerlijn. Een zweepje vasthouden? Dat was een onmogelijk opgave. Aandraven heel spannend. Galop? Is dat ook een gang? En naar buiten dat was alleen iets uit een droom.
En binnen een aantal lessen kreeg ik al meer vertrouwen, durfde stukjes los te stappen, los te draven en zelfs een galopje. Je bent altijd vanaf het eerste moment heel positief geweest, het is altijd heel gezellig als je er bent. Je merkt dat je lesgeeft met je hart en dat is een voelbaar verschil. Je neemt vooraf de tijd voor een gesprek samen en een plan te maken. We werken ergens naartoe en eigenlijk deed ik steeds meer dan we van tevoren hadden bedacht.
Uiteindelijk kon ik los opstappen, zonder begeleiding! Zelf rijden zonder begeleiding en dat voelt na jaren struggelen echt als een fantastische ervaring. Ook zijn we samen naar buiten gegaan en heb ik ook buiten los met hem gereden. Mijn droom is uitgekomen, weer met vertrouwen paardrijden en vooral GENIETEN samen.
Nu we op een andere plek staan is ons vertrouwen nog steeds daar en groeit dit nog elke dag. Gisteren schrok Innie en merkte dat ik dit niet eng vond, dat was voor mij ook een hele fijne ervaring. We zijn heel dapper geworden en alleen maar vrolijker! Ik hoop dat je nog veel meer mensen mag helpen, want het is niet in woorden uit te drukken wat je voor ons betekend. Liefs, Elise Moes